Dit beeld is een vertaling van de observaties op de brug en hoe de bewoners de brug vandaag gebruiken. Ook de ideeën uit de cocreatieve verbeeldingsworkshop zijn meegenomen om het debat over de toekomst van de brug te openen. Het beeld toont een plek om even stil te staan, een boek te lezen, te turen in de verte, te schaken, te picknicken,... Maar doet ook dienst als efficiënte fietsverbindingsas. Door het brugdek te plooien wordt de huidige opstelling, waarbij de banken aan de kant staan en de centrale zone vrij blijft voor het sneller verkeer, vormgegeven. Het onderliggend fietspad aan de westoever dat vandaag gevaarlijk smal is - en waar je luid moet roepen om te vermijden dat je plots geconfronteerd wordt met een tegenligger - wordt verbreed. Aan de andere zijde wordt gepoogd om de oevers alvast voor fauna en flora door te trekken langsheen het water. Een directe verbinding van de bovenzijde van de brug met de lager gelegen groene oevers wordt gesuggereerd met brede trappen.
